कुर्ची (Concept borrowed from onetimeblind)सर्मीला – येशू। येशू। मैले तपाईलाई केहि ल्याई दिएको छू। हेर्नुस्।
(सर्मीलाले खुसी हुदैँ कुर्ची येशूको अगाडि राख्छिन्।)
येशू – ओहो! सर्मीला तिमिलाई यसको अर्थ थाहा छ? यो भनेको त तिम्रो जीवनको सबै निर्णय म लिन्छु।
(सर्मीला येशूको अगाडि हात जोड्दै)
शर्मीला – मलाई थाहा छ प्रभु। अब देखि तपाईले जे भन्नुहुन्छ। म त्यहि गर्छु।
(येशू दङ्ग पर्नुहुन्छ)
येशू – सर्मीला, म आज तिमीसँग एमदम खुसी छु। म बसौँ त?
स्रर्मीला – बस्नुस् प्रभु।
(केहि बेर पछि प्रेरणा र सितल एकदम हर्षीत मुद्रामा आउछे)
प्रेरणा – सर्मीला। सर्मीला। तिमी यहाँ छौ? हामीले तिमीलाई कति खोजेम।
सर्मीला – किन? के भो र?
(येशू ध्यान दिदै सुन्नुहुन्छ।)
सितल – सुनन। आज हामी फिल्म हेर्न जाम न? कस्तो राम्रो फिल्म लागेको छ। शारुक खान हिरो!
सर्मीला – खै। मलाई त आमाले जान दिनुहुन्न।
प्रेरणा – छ्या। तिम्रो आमाले थाहा पाउदैन के। सुटुक्क जाने।
येशू (सर्मीलाको कानमा) – हुँदैन।
सर्मीला – हुँदैन।
सितल (अच्म्म) – हँ?
सर्मीला – मेरो मतलब, भै हाल्छ नि। (अक्मकिदै)
येशू – सर्मीला?
(सर्मीला येशूलाई कुर्चीबाट धकाल्दै आफू पनि बस्छिन्।)
प्रेरणा – ल है। म अरु केटीहरूलाई पनि भन्छु। तर जानूपर्छ है।
सर्मीला (अब येशू र सर्मीला दुबै जाना कुर्चीमा।) – हुन्छ। Sure।
(प्रेरणा र सितल जान्छन्)
येशू – सर्मीला, यो तिमीले के गरेको? म त याहाँ खस्नै लागे।
(दुबै जाना कुर्चीबाट उठ्छन्।)
येशू – अगि मैले भनेको किन नमानेको?
सर्मीला – नमानेको होईन येशू। मैले नाई भन्नै सकिन। मेरो साथीहरू हुन्।
येशू – तर तिमीलाई थाहा थियो कि तिमीलाई तिम्रो आमाले जान दिनुहुन्न। त्यहि पनि किन जान्छु भनेउ?
सर्मीला (हात जोड्दै) – मलाई माफ गर्नुस् प्रभु। अब देखि म तपाईले भनेको सुन्छु। तपाई कुर्चीमा बस्नुस्।
(येशूलाई कुर्चीमा राख्दै।)
येशू – साँच्चै हो?
सर्मीला – साँच्चै येशू। साँच्ची।
(एक छिन पछि)
येशू – तिमीले आज त्यो ५०० रुपैँयाको नोट किन लिएको?
सर्मीला (नथाहा पाए जसरी) – कुन ५००को नोट प्रभु? (कुर्ची तिर बढ्दै)
येशू – तिम्रो आमाको purse को।
(सर्मीला कुर्ची माथि चढ्दै, येशूलाई ठेल्दै।)
सर्मीला – अब येशू, मेरो आमाको र मेरो भन्नु एउटै होनि।
येशू – तिमीले सोध्दा नि सोधेनौ। (अब सर्मीला येशू माथि येशूलाई हटाउन खोज्दै।) यो के गरेको?
(दुबै जाना उठ्छन्। सर्मीलाले कुर्ची बोक्छे।)
येशू – सर्मीला, तिमी मालाई यो कुर्चीमा चाहान्छौ कि नाई?
(सर्मीला येशूलाई कुर्ची दिन्छ तर आफ्नो हात हटाउदैन।)
सर्मीला – यो तपाई कै हो प्रभु। (कुर्ची एक छिन ताना तान हुन्छ।)
येशू – सर्मीला, तिमीले यो कुर्ची मलाई दिनेकी नदिने निर्णय गर्नुपर्छ।
सर्मीला – प्रभु, म निर्णय गर्न सक्दिन। (येशूले कुर्ची छाड्नुहुन्छ।)
येशू – तिमीले निर्णय गरि सक्यै।
(सर्मीला टाउको तल गरेर फर्कन्छे।)
समाप्त
translated by Saral
